Theatermaakster Anouk van den Berg

Naar inspiratie gaat Anouk niet bewust op zoek, ze komt het als vanzelf tegen. In de plekken waar ze langs fietst, de mensen die ze ontmoet, of gewoon, in iets kleins wat ze in haar dagdagelijkse doen meemaakt. “Als het in mijn hoofd blijft hangen, dan weet ik dat ik iets te pakken heb.” Die bijna obsessieve nieuwsgierigheid is een belangrijke graadmeter in haar werk. “Het onderwerp moet me tomeloos interesseren, want als ik er theater over maak, ben ik er vaak nog maanden, zo niet jaren mee bezig.”

Dat haar producties altijd draaien om mensen en verhalen uit Breda, is geen toeval. “Dit is mijn thuis, ik voel me verbonden met deze stad. Bij het maken van mijn voorstellingen, die vaak heel persoonlijk zijn, vind ik die verbondenheid heel belangrijk. Op de vraag ‘wie ben ik, dat ik dit maak?’ moet het antwoord altijd zijn: ‘ik maak dit voor Breda, de stad die ook mijn stad is.’”

Dit ‘samen maken’ met direct betrokkenen levert een dieper inzicht op in de betekenis van dit soort iconische plekken. En in verhalen en ervaringen waar je vaak geen weet van hebt, maar die generaties lang impact maken.

“Met theater creëer je ruimte waarin perspectieven veranderen en heikele of ongebruikelijke onderwerpen ineens wél bespreekbaar worden. Dat verbindt. In een tijd waarin we steeds meer van elkaar verwijderd raken, wordt dat alleen maar belangrijker. Echt, we gaan het meer dan ooit nodig hebben.”

Die verbinding ontstaat ook al in het repetitieproces, onder de groep die meewerkt aan de voorstelling. Vaak voel je dan al hoe dit zal doorwerken op het publiek. “Je waant je tijdens een voorstelling voor heel even in een andere werkelijkheid, samen met de mensen om je heen. Dat levert een chemie op die ik niet goed onder woorden krijg.”